پروسيس

اپيل جي سلسلي ۾ ، بنيادي اصول اهو آهي ته پهرين مثال بابت ضابطو اپيل جي طريقيڪار تي پڻ لاڳو ٿئي ٿو. ان ڪري اپيل کي الف سان شروع ڪيو ويو آهي ننڍيون ساڳئي حالت ۾ ۽ ساڳئي ضرورتن سان جئين هڪ پهرين مثال ۾. تنهن هوندي ، اهو اڃا تائين ضروري ناهي ته اپيل جي قدمن کي بيان ڪيو وڃي. انهن بنيادن کي صرف شڪايتن جي بيان ۾ پيش ڪرڻو آهي جنهن سان ذيلي تقليد پٺيان آهي.

اپيل جي ميدان ۾ اهو سڀ بنياد آهي ته درخواستگذار کي اهو دليل ڏيڻو پوندو ته عدالت ۾ پهريون ڀيرو theيرestedار ٿيل فيصلي کي الڳ ڪيو وڃي. فيصلي جا اُهي حصا جن جي خلاف ڪوبه قدم اڳيان نه رکيو ويو آهي ، لاڳو ٿي ويندا ۽ هاڻي اپيل تي بحث نه ڪئي ويندي. هن طريقي سان ، اپيل تي بحث ۽ اهڙي طرح قانوني ويڙهه محدود ٿي وئي آهي. ان ڪري ضروري آهي ته پهرين موقعي تي ڏنل فيصلي تي استدلال جو اعتراض بلند ڪيو وڃي. ان تناظر ۾ toاڻڻ ضروري آهي ته هڪ نامياري عام ميدان ، جنهن جو مقصد تڪرار کي فيصلن جي پوري حد تائين آڻڻ آهي ، نه ٿي سگهي ٿو ۽ ڪامياب نه ٿي سگهندو. ٻين لفظن ۾: اپيل جي ميدانن ۾ هڪ ڪنڪريٽ اعتراض لازمي هجڻ گهرجي ته جيئن دفاع جي لحاظ کان ٻئي ڌر تي واضح ٿئي ته ڪهڙا اعتراض بلڪل صحيح آهن.

شڪايتن جو بيان پٺيان پوي ٿو دفاع جو بيان. ان جي حصي سان ، مدعا علیہ اپيل تي داخل ٿيل فيصلي جي خلاف قدم به رکي سگهي ٿو ۽ اپيل جي شڪايتن جي بيان جو جواب به ڏئي سگھي ٿو. شڪايتن جو بيان ۽ دفاع جو بيان عام طور تي اپيل تي پوزيشنن جي مٽاسٽا کي ختم ڪندو آهي. لکت واري دستاويزن جي تبادلي بعد ، اها اصولي طور تي هاڻي نئين بنيادن جي اڳيان وڌڻ جي اجازت ناهي ، دعويٰ کي وڌائڻ جي لاءِ به نه. انهيءَ ڪري مقرر ڪيو ويو آهي ته جج وڌيڪ اپيل جي بنيادن تي ڌيان نٿو ڏئي سگهي جيڪي اپيل يا دفاع جي بيان کانپوءِ سامهون رکيا ويا آهن. دعوي جي واڌ لاءِ به ساڳيو ئي لاڳو آهي. جيتوڻيڪ ، استثنائي طريقي سان ، هڪ ميدان اڃا تائين ڪنهن مرحلي ۾ قابل قبول آهي جيڪڏهن ٻئي ڌر ان جي اجازت ڏني آهي ، شڪايت نوعيت جي پيدا ٿي آهي يا لکت وارا دستاويز جمع ڪرائڻ کانپوءِ هڪ نئين صورتحال سامهون آئي آهي.

شروعاتي نقطي جي طور تي ، پهرين دور ۾ لکيل گول هميشه تعقيب سان گڏ هوندو آهي ڪورٽ جي اڳيان هڪ ٻڌڻي. اپيل ۾ انهي اصول جو استثنا آهي: ڪورٽ جي اڳيان ٻڌڻ اختياري آهي ۽ تنهنڪري عام ناهي. تنهن ڪري اڪثر ڪيس عدالت طرفان لکت ۾ حل ڪيا ويندا آهن. بهرحال ، ٻئي ڌريون پنهنجي ڪيس جي ٻڌڻي لاءِ عدالت کي درخواست ڪري سگهن ٿيون. جيڪڏهن هڪ ڌر عدالت جي اپيل جي اڳيان ٻڌڻ چاهي ٿي ، ڪورٽ کي ان جي اجازت هوندي ، جيستائين خاص حالتون نه آهن. انهي حد تائين ، ڪيس جو التجا جي حق تي قائم رهي ٿو.

اپيل ۾ قانوني ڪارروائي جو آخري مرحلو آهي فيصلو. انهي فيصلي ۾ ، اپيل جي عدالت انهي جي نشاندهي ڪندي ته ڇا عدالت جو اڳئين فيصلو صحيح هو. عملي طور تي ، اپيل جي عدالت جي حتمي فيصلي کي منهن ڏيڻ ۾ ڇهن مهينن يا وڌيڪ وقت وٺي سگهن ٿا. جيڪڏهن اپيل ڪندڙ جي بنياد کي قائم رکيو وڃي ٿو ، عدالت داخل ٿيل فيصلي کي خارج ڪري ڇڏي ۽ ڪيس پاڻ ئي حل ڪري وٺندي. ٻي صورت ۾ اپيل جي عدالت منطقي فيصلي کي منطقي طور تي برقرار رکندي.